در هندیجان علاوه برضعف مدیریت اجرایی، ضعف مدیریت فرهنگی هم بیداد می کند…
به گزارش تیتر خوزستان ۱۸ فروردین ۱۳۶۷ بود که دوجنگده ی حزب بعث عراق چند نقطه ازشهر هندیجان رابمباران کرد و۲۳شهید تقدیم این انقلاب شد.گرچه هندیجان دردوران دفاع مقدس در تامین نیرو و لجستیک باتوجه به جمعیت شهرستان دین خویش را ادا نمود و بواقع درخشید، اما عوامل زیادی باعث شده تا همچنان در گمنامی و محجوربماند.
واقعه جانسوز ۱۸فروردین بهانه ای شد تا این روز در شورای فرهنگ عمومی بعنوان روزمقاومت وپایداری مردم هندیجان نامگذاری گردد. تا بواسطه ی این نامگذاری، هندیجان جایگاه خود را در استان و کشور بیشتر پیداکند اما شواهد و قرائن خلاف این اهداف را نشان میدهد.یعنی نه تنها اقدام موثری انجام نشد، بلکه روز به روز این بزرگداشت و این جایگاه کمرنگ تر هم گردید.
ازطرفی مدیران و صاحب منصبان و نخبگان هندیجانی خارج ازشهرستان وعدم هماهنگ نمودن واستفاده ازاین ظرفیت و ازطرفی هم مجموعه ی مدیریت شهرستان و دستگاههای ذیربط، نتوانسته اند قدمی درخور شأن این شهرستان بردارند.
شروع خوب این بزرگداشت در ابتدا، کم کم به چند برنامه ی تکراری انجامید تاجایی که چند سالی است نصب چند بنر و برگزاری یک مراسم و چند برنامه ی محدودحاصل تلاش های مدیریت دراین شهرستان بوده است .
آنچه انتظار میرفت حداقل دراین دولت انقلابی فرصت مناسبی بود تا این روز به بهترین نحو گرامی داشته شوداما با چرخی درسطح شهر می توان گفت از همان چند بنر هم دیگر خبری نیست تا به کمرنگ ترین این پاسداشت رسیدیم، یعنی به ۱۸فروردین ۱۴۰۲.
شهری که بزرگترین و زیباترین و قدیمی ترین پارکش به همین مناسبت، به این نام مزین شد، تا در تاریخ هندیجان به یادگار بماندولی با سیاست های اشتباه مدیریت شهری موجب شده تاهرازچندگاهی عده ای با بهانه های مختلف این ظرفیت کم نظیر را به جایگاهی برای ناراحتی مردم شهر مبدل کنندوبا نقشه های غیر کارشناسی مختلف برای زمین این پارک تا قطع درختان…از جداسازی های خودسرانه این پارک به نام پارک های اختصاصی مختلف، ازجمله پارک بانوان ، پارک بازنشستگان و…که این ندانم کاری ها هم اکنون این پارک را به پارکی خشک، بدون درخت و فضای سبز مبدل ساخته است. پارکی که در پیش از انقلاب و اوایل انقلاب یکی از بهترین پارک های استان بود و جایگاه ویژه ای دربین مردم داشت، پارکی که این سالها با عدم مدیریت در اسارت وعده های بی انجام می خشکد.
واما بزرگداشت ۱۸فروردین…
چندسالی است که با اجرای چند برنامه ی کلیشه ای ودرحد رفع تکلیف خلاصه می شود.
امسال هم، مثل چند سال قبل این روز با اجرای یک مسابقه پنالتی و یک ویژه برنامه همراه بود. که آنهم تبدیل به مراسم تودیع ومعارفه شد .
شایسته بود ازماهها قبل ستادی تشکیل واین روز به بهترین نحو گرامی داشته می شد. اما نهایتاً چند جلسه ی محدود دراواخر سال گذشته وابتدای امسال همه ی تلاش و برنامه ی مدیریت این شهرستان بوده است.
این درحالی است که شهرستان های دیگر روز مقاومت و پایداری خود را با برنامه های متنوع، منظم و منسجم برپا و برای پاسداشت آن نه یک روز بلکه ماهها تلاش می کنند تا ازظرفیت این نامگذاری نهایت استفاده را داشته باشند.
بعنوان مثال روزسوم خردادسالروز فتح خرمشهر، یا روز چهارم خرداد روز مقاومت دزفول همیشه فرصتی بوده تا این شهرستان دراستان وکشور برنامه های مختلفی اجرا کند و ظرفیت ها خویش را به نمایش در آورد.
در هندیجان چند سالی است که این روز مهم تاریخی با برنامه های کلیشه ای و تکراری آنهم درمحیطی خاص برگزار می شودو می طلبید با یک مدیریت واحد و استفاده از نخبگان ، رزمندگان، هنرمندان و ظرفیت رسانه ها خصوصاً رسانه ی ملی که مدتهاست باتوجه به سیاست های مدیریتی شهرستان، تمایلی به توجه و تهیه گزارش مصور از هندیجان نداردبه بهترین نحواین روز راپاس داشت.
این عدم توجه ها به شهرستان هندیجان با ظرفیت های مختلف باعث شده تا در سکوتی خبری حصاری دورتادور هندیجان را فراگیردوبااین مدیریت های ضعیف شهرستان آنچه مورد هدف بوده محقق نشود،گرچه امسال این مراسم حول محور یک تودیع ومعارفه هم بود.
براستی با این روند و فاصله گرفتن از ابعاد روحانی و اجتماعی و سیاسی و … این مراسم باز این هندیجان است که روز به روز محروم تر و رو به عقب می رود.
حال باید پرسید نهایتاً مدیران این شهرستان چه برنامه ای برای این روز درآینده و حال و روز هندیجان دارند وآیا شاهد عقب گرد بیشتر هندیجان خواهیم بود؟!
هندیجانی که مردم آن دراین سالها طعم یک افتتاحیه یا پروژه ی بزرگ را نچشیده اند وکماکان مدیریت های ضعیف و مدیران کوچک بر آن چمبره زده اند و هر روز بجای پیشرفت وتوسعه آنرا غرق در انبوهی ازمشکلات می بینیم.
امیداست استاندار خوزستان ومدیران مربوطه فکری بحال وضعیت مدیریتی این شهرستان بکنند و بجای آرایش انتخاباتی درآینده بفکر پیشرفت وتوسعه ی هندیجان باشند.
اکبرشعبانی
